bir akşam, sıradan bir pencere...

        diz çöker, bıyık burar geceye izmir.

iki üç kırmızı
gül eşliğinde gelir adam
gönlü kocaman, körüklü.
ayağına basmaları
özür değil, otobüste.

etsiz nohut, pilavla
karşılar kadın
suskun bir bakış,
umutsuz seslenişle
solar güller.

    (bir gece önce dörtbinbir tespih çekilmiş,
    Allah hayırlısıyla bir iş versin kocama
    denip iki rekat namaz kılınmıştır.)

alıp verir kadın
susup bakar adam
bağırır, ağlar kadın
daha çok susar bakar adam
gönlü küçülmüş
üzerine basılmış ayakkabılarına bakar
bir küfür savrulur pencereden
    
    Allahın cezası
    niye bir tek benimki basılan?

yorulur, susar kadın
öpülünür,
özürler dilenir
etsiz nohut, pilav yenip
kahvelerle birlik
pakette kalan son sigaralar içilir.
boyanır ayakkabılar
ya-tı-lır.

    izmir geceyi çok sever, gece izmir’i.

 

FMK